Werk
Column
Gepubliceerd: 2009-04-29
door: Wouter de Heus
Per ongeluk de column van Jerry Goossens zaterdag in het AD/UN nog gelezen? Wat mij betreft vroeg hij zich helemaal terecht af waarom in deze krant van vorige week amper iets was te lezen over de hele affaire Wolfsen. Die affaire was per slot van rekening ontstaan omdat de burgemeester met zijn handen in onze drukpers had gezeten.
Feit wil dat de krant van vorige week de eerste krant was die effectief gemaakt is onder auspiciën van onze nieuwe uitgever Holland Combinatie. Had Ons Utrecht tot vorige week bijna altijd twaalf redactionele pagina’s (en meer als het aantal advertenties dat toeliet) sinds vorige week is de nieuwe regel van kracht dat slechts 25 procent van het aantal pagina’s uit redactie bestaat.
Onze gewaardeerde hoofdredacteur kon daarop direct een pagina of zes aan mooie verhalen, waaronder een hele pagina aan terugblik op ‘Wolfsengate’, zo de prullenbak in jorissen. Helaas, maar waar. Wat mij betreft lag de kracht van het kleine blauwe krantje in het tegen de klippen op toch brengen van echt nieuws uit de Domstad. Dat werd gedaan uit bevlogenheid voor de inwoners die zich geen abonnement kunnen veroorloven op het enige Utrechtse dagblad en waarvoor internet toch echt een stap te ver is. Die krant werd helaas voor het laatst uitgebracht op 15 april. Weliswaar zonder een artikel dat wel in de krant had gestaan als meneer Wolfsen zich keurig had gehouden aan zijn eigen functieomschrijving. Of hij ons ziet als ‘echte’ journalisten doet niet erg ter zake. Hij is zeker geen journalist, ook geen hoofdredacteur en al helemaal geen uitgever.
Pijnlijk is dat het medialandschap van Utrecht inmiddels totaal is uitgekleed. We hebben een regionale zender die alleen kan bestaan door ruim een miljoen aan overheidssteun, een regionaal dagblad waarvan je helaas niet meer zeker weet dat wat er in de krant staat ook waar is en feitelijk nog belangrijker: waarvan je niet weet wat er niet in staat. Daarnaast blijft over een aantal huis-aan-huisuitgaven die naast advertenties ook nog wat persberichten kunnen doorplaatsen.
Wat bijna niemand weet is dat ik mijn afscheidscolumn al had geschreven voor de krant van 15 april. Dat was toen ik er niet zeker van kon zijn dat onze hoofdredacteur mijn vervolgverhaal over de pensionkostenregeling van Wolfsen ook zou plaatsen na de enorme druk uit het stadhuis. Mijn afscheidscolumn was van tafel omdat het verhaal werd gedrukt. Een afscheidscolumn zal ik nu niet schrijven. Wel ben ik gestopt met het schrijven van redactionele artikelen. Uit verdriet over de nieuwe koers maar ook domweg omdat er geen ruimte meer voor is. En, ik verwacht dat mijn wekelijkse hoekje in de krant over niet al te lange tijd vanzelf zal worden wegbezuinigd.
Tot die tijd zal ik me helemaal concentreren op deze 500 woorden per week. Kijken of het mij gaat lukken er ooit een ‘Martin Brilletje’ uit te gooien. En als ik opeens uit de krant ben verdwenen, dan weet u hoe het kwam. Zo, en nu als de wiedeweerga op zoek naar ander werk.
Stuur dit bericht door!
|