Klik hier voor een vergroting

Een vriend van mij is ooit met de Oriënt Express naar China gereisd. Zelf heb ik er alleen maar een paar keer in gezeten, op het perron van het Centraal Station van Krakow in Polen. Tenminste zo herinner ik het me.

Ik was in Krakow om een serie nachtfoto’s te maken van de stad. Iedere avond, behalve op mijn verjaardag ging ik ’s avonds op pad. Op de plattegrond zocht ik een wijk uit en ’s avonds na twee koppen espresso ging ik op pad. Ergens tussen twee uur en zonsopgang liep ik weer naar huis.

Overdag deed ik niet zo veel. Ik sliep uit en na een ontbijtje ging ik vaak naar het centrum, om met Renata te lunchen, of ergens koffie te drinken. Renata was toen secretaresse bij de journalisten-club, waar ik een expositie in mocht richten van enkele nachtfoto’s die ik bij me had.

Omdat ik ’s nachts veel moest lopen, probeerde ik overdag niet te veel te wandelen. Zo ontdekte ik enkele leuke terrasjes en snuffelde in boekwinkels en antiekzaken.

Aan het eind van de dag bracht ik Renata naar de trein. Pratend en flirtend liepen we naar het station. Als we te vroeg waren en de trein al wel op het perron stond, ging ik vaak even mee de trein in. Konden we nog wat langer in elkaars gezelschap rondhangen.

Langzaam bloeide er iets moois tussen ons. Mijn romantische hart maakte altijd een extra sprongetje als ik op de trein de bestemmingen zag staan. Ver in Rusland en daar voorbij. Het was niet zo’n oude trein als deze, maar een modernere versie van de Oriënt Express.

Tenminste dat geloofde ik, al was het alleen om het romantische idee je vriendinnetje uit te zwaaien als ze in de Oriënt Express wegrijdt...