Man, wat heeft ons lieve stadje het even moeilijk. De pijnlijke affaires in de mooiste stad (dorp) van Nederland vliegen over tafel als dikke vliegen op een verse koeienvlaai. Het is om treurig van te worden. Utrecht is inmiddels de risee van Nederland waar het gaat om de keuze voor een architect. De hoon in die sector was enorm toen vorige week Utrecht door de rechter werd gekapitteld over de onbenullige werkwijze bij de gunning van een prachtige bibliotheek aan het Smakkelaarsveld. Gelukkig, denk ik dan maar, dat Christan Rapp van bureau Rapp+Rapp de ballen had om naar de rechter te lopen, anders was niet aan het licht gekomen hoe onze stadsbestuur de ene fout gebruikte om een andere fout te maskeren. Min en min is plus zal wethouder Janssen gedacht hebben toen hij tijdens de Olympische Spelen opeens bureau VMX als winnaar bestempelde van het ontwerp van het 100 miljoen euro kostende gebouw.

Een nogal vreemde zet voor een ontwerp dat juryvoorzitter Bob van Reeth op die plek als “onverdedigbaar” bestempelde. Sterker, dat was de tekst van de hele jury waar Janssen ook in zat. Mooie visie, niet voor die plek vanwege de sociale onveiligheid. Janssen zei niet anders te kunnen, gezien de strikte regels van een Europese Aanbesteding. Gelul, naar nu blijkt. Wat er namelijk echt gebeurde, ging ongeveer zo. In een gezellig zaaltje zat de jury bijeen. Ik zie ze daar zitten in mooie stoelen, met een fijn glas en een dikke havanna. Ambtenaartje erbij om de notulen bij te houden. Van Reeth en zijn mede juryleden spreken uit losse pols in mooie termen over de zeven ontwerpen. Ambtenaartje probeert de hoogdravendheid om te zetten in plusjes en minnetjes. Van Reeth bast: “En vriend, maak jij daar maar mooi chocolade van. Als je maar snapt dat hier maar één de winnaar is, en dat is Rapp+Rapp.” Het ambtenaartje probeert uit de brei van plusjes en minnetjes cijfers te maken en voert die in zijn computertje in. En verdomd, het aangeleverde spreadsheet concludeert dat de cijfervertaling goed was uitgevallen: Rapp+Rapp komt inderdaad als winnaar uit de bus. Harm Janssen ziet dat het goed is, slaat Bob op zijn schouder en roept: “Waar zullen we dineren?”.

Niemand zou achter de werkelijke werkwijze van deze jury zijn gekomen als VMX dat spreadsheet niet had nagekeken. Verkeerde percentages en nu waren zij de cijfermatige winnaar. De willekeurig gekozen cijfers kregen opeens feitelijke kracht omdat een afgewezen visie opeens op nummer een kwam. Jammer dat de wethouder ons toen niet vertelde hoe het becijferen van de ontwerpen werkelijk was gegaan. Dan had de fout wellicht hersteld kunnen worden. Nee, alles was ordentelijk gegaan. Aan mijn zolen, en de rechter heeft dat keurig vastgesteld. Ik vind Harm Janssen een prettige persoon waarvan ik zo’n blunder niet had verwacht. Dat past niet bij een man die aangifte tegen het bandje Stairs to Nowhere deed omdat ze illegaal in het gestripte Muziekcentrum Vredenburg optraden...