Klik hier voor een vergroting

Als ik wel de energie heb om te fotograferen maar nog niet echt weet waar ik heen wil, ga ik meestal op de fiets richting Dom. Op weg erheen kijk ik of er interessante plekken, schijnsels of schaduwen zijn. Soms herhaal ik een route die ik al eens eerder gefietst of gelopen heb en kijk of de stad er nu anders uitziet, of dat ik nu andere dingen zie.

De Hofpoort was ik al meerdere malen ingelopen, meestal overdag. Ik herinner me een wandeling met mijn vader vorig jaar. Op zoek naar mooie onverwachte plekjes, wandelden we wat door de binnenstad, waarbij ik hem dingen liet zien die je normaal niet ziet.

Vroeger was het andersom, dan nam hij mij mee op een wandeling, meestal op het platte land, maar ook wandelingen door steden, al zijn dat er niet zo veel geweest. Zo kwamen we tijdens boswandelingen op menig boerenerf. Het was de gewoonste zaak van de wereld en er kon niks gebeuren, want m’n vader was bij me. Hij liep zo vanzelfsprekend een erf op, dat ik niet anders kon dan geloven dat het de gewoonste zaak van de wereld was. Als een hond op een boerderij echt vals was, lag hij wel aan de ketting en een praatje met een boer leverde vaak nog wel een tip op voor het vervolg van de wandeling.

Van hem heb ik ook de gewoonte om zo’n poort, als die open staat gewoon in te lopen. Zo kom je op de meest onverwachte plekken. Als er geen bordje 'verboden toegang' staat en de deur of het hek niet op slot is, dan mag ik naar binnen.

Het bezoekje aan de Hofpoort verveelt nooit. Niet dat er zoveel te zien is. De meeste ruimte wordt ingenomen door parkeerplaatsen, maar de bebouwing is zo mooi veelzijdig. Woonhuizen uit verschillende eeuwen en wat industriële bebouwing en restanten van de kloostermuren.

Soms zijn de muren voorzien van een bord met informatie, maar zelf ben ik het meest nieuwsgierig naar de gebouwen die niet oud genoeg zijn om een bordje te verdienen en natuurlijk zo’n balkon.

Niet het balkon op zich. Op wat plantenbakken na is zo’n balkon al snel gelijk aan ieder ander. Om er overdag te zitten is het belangrijker wat voor weer het is, maar 's avonds is het uitzicht het boeiendst.

Voor de mensen die er wonen is het gewoon. Ze weten niet beter dan dat ze uitzicht op de Dom hebben, en de wirwar van andere, kleinere torentjes en uitbouwen, het hoort gewoon bij hun huis. De voorkant van hun huis zal op menig toeristische foto staan, maar de achtergevel zullen maar weinig mensen kennen, laat staan dat een ander het uitzicht zou herkennen. Behalve dan die enorme Domtoren midden in het uitzicht. De rest bestaat uit de achterkant van een deel Lange Nieuwstraat en een deel Trans. Maar net als al die toeristen die langs de Nieuwegracht lopen, ken ik eigenlijk voornamelijk de voorkant. Vooral de opvallendste gebouwen, zoals die op de hoek Nieuwegracht en de Trans, of vlakbij de Hofpoort het huis met de Atlas bovenop, schieten me te binnen.

Tijdens zo’n koude nacht is het extra leuk om je voor te stellen hoe het is om zomers daar lekker op zo'n terras te zitten. Zien hoe de zon langzaam achter het uitzicht verdwijnt, en als het donker wordt hoe de lichten in de huizen en op de balkons aangaan. Dromen over hoe het zou zijn om daar te dromen.