Klik hier voor een vergrotingIedere donderdag dansen voor een piek. En dat in de tijd van de gulden. Het is de eerste vaste dansavond die ik me herinner: donderdagavond in de Vrije Vloer. Voor veel Utrechters was donderdag het begin van het weekend in de jaren tachtig.
Eerst waren de bands die optraden de belangrijkste reden om uit te gaan, na het concert werden er vaak nog platen gedraaid. Dit is langzaam veranderd, tot op een gegeven moment meer mensen binnen kwamen als het concert al afgelopen was, dan dat er bezoekers bij het concert waren. Opeens waren er avonden zonder bands in de zalen, waar het eerst vooral om de live muziek draaide.
Het liefst ging ik naar optredens, vooral omdat ik in die tijd veel popfoto's maakte, onder andere voor het Utrechtse popblad Vonnpop. De donderdag was een vaste uitzondering. Dan ging ik naar de Vrije Vloer om te 'dansen voor een piek'. Ik gaf toen fotocursussen in het jongerencentrum OpSlag, en veel van m'n vrienden van daar deden hetzelfde. Het weekend begon op donderdagavond in de Vrije Vloer.
Als ik nu langs Parkeergarage Paardenveld fiets, is het soms moeilijk voor te stellen, dat ik daar voor de ingang zoveel uren in de rij gestaan heb. Tegenwoordig is een rij voor mij een reden om door te lopen.
Op andere avonden was dat anders. Dan hing het af van de soort band die er speelde. Dan moest je afspreken om zeker te weten of je vrienden er waren. De vrijdagavonden hadden nog een andere, bijkomende charme. Als het erg laat geworden was en ik liep over Vredenburg naar huis, kon ik soms al even wat lekkers kopen op de markt. Maar dan moest het wel echt heel laat geworden zijn.
De eerste marktkoopman die zijn handel uitstalde was een groenteboer. Terwijl her en der auto's uitgeladen werden, had hij zijn hele kraam al ingericht, of was daarmee bezig. Waarschijnlijk was het een hele gewone groentekraam, maar het enige dat ik me van die man herinner is het fruit dat hij aanprees, alsof het het enige was dat hij verkocht. Net als overdag, tijdens de gewone markturen, klonk ook midden in de nacht zijn kreet.
"Mandarijnen, mandarijnen"
