Nat pak
Column
Gepubliceerd: 2009-10-08
door: Wouter de Heus
Jeltje is back in town. De PvdA is zo in paniek over het aantal PVV-stemmen voor wat betreft de gemeenteraadsverkiezingen in Den Haag, dat pensionado Van Nieuwenhuizen al fierljeppend naar de Hofstad is gedirigeerd. De Friezin, oud-kamerlid, -kamervoorzitter en -gedeputeerde, woont er al even, maar dat ze niet door de partijtop die kant op is gestuurd, dat gaat er bij mij niet in. Interessant is wel dat ze de eerste PvdA-prominent is die gewoon na haar 65e lekker door wil werken. Daar zou de FNV een voorbeeld aan kunnen nemen.
Waarom ik bovenstaande aanhaal is meer gelegen in het feit dat ik zo moe begin te worden van die rondtrekkende politieke elite. Ik zal er vaker over geschreven hebben. Dat drukt die ergernis dan mooi uit. Vooral bij de DSB-bank geeft dat een stuitend beeld. Gerrit Zalm, Ed Nijpels, Frank de Grave en Robin Linschoten zijn allemaal oud-politici die door Dirk Scheringa voor veel centjes het web van de PL-koning uit Grijpskerk werden ingetrokken. Dat het allemaal VVD’ers betreft lijkt mij toeval. Geen andere politicus had geweigerd om bij het geitenwollensokken dragende C&A-pak op de pegel te staan.
Misschien is het netwerk van de gemiddelde socialist te gering om toe te treden tot de kring van rondhoppende en bijklussende voormalige volksvertegenwoordigers in de financiële wereld, maar die zie je elders weer fors terug. En ik vrees toch echt dat de feitelijke crisis in ons landje komt door de mentaliteit die in de politiek staande praktijk is geworden. Ik volg de politiek zeer intensief en al bijna twee decennia. Een woord dat bij mij opkomt is dat van schijnwerkelijkheid. Een politicus is tegenwoordig de hele dag bezig om te laveren tussen wat moet en wat kan. Wat is het hoogst haalbare en daaromheen dan een mooi verhaal bedenken. Het gaat inmiddels om een beeld van de werkelijkheid en niet meer om de werkelijkheid zelf.
Dat kan een bank als DSB niet verdragen. Bankieren is een vak, een ziekenhuis runnen is een vak, een energiebedrijf leiden is een vak. De meeste politici kunnen niet veel meer dan dealen met die schijnwerkelijkheid waarover ik net sprak. Wat ze wel hebben is een netwerk. Opgebouwd op de kosten van ons belastingbetalers. Ze kennen de juiste mensen en hebben directe toegang tot kabinetsleden. Als ik jouw rug krabbel, kietel je mij dan terug?
Het is verdrietig dat een kanjer van een minister van financiën als Gerrit Zalm zo oliedom is geweest bij DSB te willen werken. Als zo’n man de verleiding al niet kan weerstaan, wat moeten we dan verwachten van mannen als Robin Linschoten. Inderdaad, helemaal niks.
Wie nog weet waarom Linschoten ooit als staatssecretaris moest opstappen is minder verbaasd. Bij het College van Toezicht Sociale Verzekeringen (CTSV) was een hele trits oud-politici binnengevlogen. Mensen die niet op kennis maar op de ‘andere’ welbekende gronden waren geselecteerd. Fierljeppen is een mooie sport. Als je de sport niet beheerst druip je met een nat pak af en zo hoort dat.
Stuur dit bericht door!
|