En bijna ongemerkt zijn we de laatste week van de ‘grote’ vakantie ingeslopen. Ik heb nu al te doen met onze jongste. Hij zal moeten wennen om dat heerlijke uitslapen af te leren tot aan de herfstvakantie. Getver, het woord alleen al: herfst. Ik kan er nu al jeuk van krijgen. Dat zal derhalve mijn wennen worden. Toch is het nu al merkbaar dat de seizoenen schuiven. Het gras is ‘s morgen natter als de jonge hond naar buiten moet. En we hebben een exemplaar gekregen dat een flinke hekel heeft aan nat gras. Wen jij daar maar vast aan beest.

Toen eind juli de oud-burgemeesters Vonhoff (Utrecht) en Middelweerd (Vleuten-De Meern) overleden moest ik weer denken aan het verschil tussen de stad en de dorpen die inmiddels een en dezelfde gemeente vormen. Beide mannen begonnen in 1974 aan hun klus. De tijd van zwart-wit tv met slechts twee netten en telefoon met draaischijf. Een tijd van economische teruggang na de bloeiperiode van na de oorlog. Maar de verschillen tussen Utrecht en Vleuten-De Meern waren vooral zo mooi waarneembaar nu het Domplein sinds vorige week een archeologisch Rijksmonument is geworden. In De Meern ligt ook een Romeins grensfort en kende zo’n 2000 jaar geleden dezelfde start als Utrecht. Maar rond het fort van De Meern was nauwelijks ontwikkeling totdat Leidsche Rijn van de tekentafel vloog. Hoewel ook rond dat grensfort bewoningssporen werden teruggevonden uit de tijd van Willibrord - ik mocht erbij zijn toen een zilverschat aan Sceatta-muntjes uit de grond werd getrokken - een heilige kruiskerk werd daar niet gebouwd. Ook geen Paleis Lofen en ook geen kathedraal. Het kan verkeren.

Dat Utrecht zo kon groeien en bloeien had kennelijk louter te maken met een kruispunt van twee rivieren. De Meern had er maar eentje. De gelijkenis tussen beide plekken is dat er voor allebei woeste plannen in de maak zijn. Een tweede museale kelder onder het Domplein en een Romeins museum op De Hoge Woerd. Geschiedenis is weer in en daar is veel voor te zeggen. Denk aan de vele artikelen over het al dat niet terugbouwen van het weggeblazen middenschip van de Domkerk. Ik kom niet tot een afgeronde mening of wel dat nu wel of niet moeten doen. De Domkerk is een leuk dingetje, maar voor iedereen die de Tour de France gevolgd heeft weet dat een dozijn Franse steden en stadjes een exemplaar bezit waarbij onze kerk verbleekt tot een kerkje. In Utrecht hebben we niet veel, dus kloppen we die Dom maar al te graag op. Zelf vind ik de werven aan de gracht veel unieker. De geschiedenis onder dat plein vind ik ook vele malen interessanter dan het plein zelf. En wat in Utrecht niet meer kan, dat gaan we in De Meern wel doen: het ‘terugbouwen’ van dat oude grensfort. Een mooi voordeel dat het dorp na het verdwijnen van de Romeinen - op wat Ridderhofsteden na - amper ontwikkeling kende. Hier is nog de ruimte voor zoiets. Want al is de Domkerk echt niet zo heel bijzonder, slopen gaat mij ook een stap te ver.

Wouter de Heus