Klik hier voor een vergroting

Na een periode van veel fotograferen in de binnenstad krijg ik vaak weer zin om de randen van de stad op te zoeken. En dan meestal met voorkeur de rafelranden, waar het onderhoud enigszins achterloopt of waar gras een grondstof is in plaats van een afvalproduct. Op oude industrieterreinen komen die elementen soms naar voren.

Als kind speelde ik het liefst op het terrein van de aardappelmeelfabriek en op een of andere manier lijken die fabrieksterreinen allemaal op elkaar. Grote kale muren van enorme loodsen, alles op maat voor de grote vrachtwagens en kleine kruipdoor sluipdoor weggetjes waar eigenlijk alleen kinderen door kunnen. Als nachtfotograaf hoef ik niet zo nodig over een hek of er doorheen. Als ik er omheen kan, is dat een uitnodiging. Als ik dat niet kan, voel ik de uitdaging niet om toch aan de andere kant van het hek te komen. De uitdaging zit 'm in de foto. Hoe kan ik een mooie foto maken zonder aan de andere kant van het hek te komen?

Niet iedere foto is een knallend succes en die garantie krijg je ook niet als je wel over een hek klimt. De mooiste nachtfotogelegenheden zijn niet achter een hek en muur verborgen. De hekken zijn er niet neergezet om het nachtfotografen extra moeilijk te maken. Een hek blijft toch lonken, omdat ik weet dat je de mooiste nachtfoto's kunt maken van soms onbeduidende dingen. Wie weet waar je overal kunt komen als je een maal aan de andere kant bent. Een fietsenstalling of wat overjarig gereedschap kan al een mooie foto opleveren. Eigenlijk is alleen het licht van belang. Natuurlijk is het juiste standpunt ook belangrijk en dat kun je soms vinden als er geen hek in de weg staat.

Deze foto laat iets zien wat voor anderen misschien net zulke herinneringen met zich meedraagt als de aardappelmeelfabriek voor mij. Zijn de kinderen uit de buurt via de regenpijp op het dak geklommen? Eenmaal op zo'n groot dak ben je als kind al gauw uit zicht. Er is vast ook wel ergens een raampje dat open kan. Via de hanenbalken naar een trap of een ladder en dan kun je bijna overal komen. De fantasie van een kind komt me zo nu en dan nog van pas.

Ik herinner me natuurlijk ook de keren dat ik niet ongezien op het terrein rondliep en misschien is dat ook wel de reden dat ik nu niet over elk hek klim.

Frans de Jonge