Klik hier voor een vergroting

Een stad is altijd in verandering. Stations en muziekpaleizen moeten groter. Straten moeten breder en tegenwoordig moet alles ook duurzamer. Alleen het museumkwartier blijft grotendeels hetzelfde. Hier zijn de veranderingen subtiel. Prullenbakken zijn opeens groen in plaats van geel en glascontainers verdwijnen onder de grond.

De sfeer binnen de singels blijft grotendeels gelijk, maar ideeën over het uiterlijk van de binnenstad blijven altijd onderwerp van gesprek. Er zijn plannen geweest om de grachten te dempen om de auto's meer ruimte te geven. Enkele jaren geleden gingen er weer stemmen op om de binnenstad juist autovrij te maken. Uiteindelijk is er weinig veranderd. Toch zijn de ideeën opeens tegengesteld.

Hoe kan het dat je mening over favoriete dingen die niet veranderen, op een bepaalde dag totaal tegengesteld is? Er is niets veranderd, maar opeens komt alles anders over. Zoals de lieve donshaartjes op de bovenlip van je nieuwe vriendin, die opeens veranderd zijn in de snor van je ex.

Het museumkwartier verandert niet, maar de ideeën van de mensen zijn om de zoveel jaar weer anders. Het is een soort natuurlijke groei of verandering. In de jaren 70 is er veel verkrotting in de binnenstad, een deel wordt vervangen door sociale woningbouw, staat leeg of wordt bewoond door kunstenaars. De rijkere bewoners zoeken een huis buiten het centrum. Tegenwoordig moet je wel rijk zijn als je in het centrum wilt wonen en ruimte voor een atelier aan huis is al helemaal niet te betalen.

Net als die vriendin, zij is niet veranderd. Je bent er alleen achter gekomen dat ze meer is dan dat lieve gezichtje. Erachter schuilen trekjes die helemaal niet zo aangenaam zijn. Het lachje is niet alleen maar lief, maar opeens gemaakt. De ruimte die je haar zo graag geeft, is opeens waisted space, de aandacht een misplaatste attentie. De regels die zij nu maakt, passen helemaal niet meer in het plan dat je ooit dacht samen gemaakt te hebben.

De lieve haartjes op de bovenlip zijn nog steeds dezelfde als die eerst de glimlach sierden. De zweetdruppels er in zijn alleen nu niet meer van een woeste vrijpartij, maar van een heftige ruzie.

Het museumkwartier is nog steeds hetzelfde, alleen zijn de huizen nu beter onderhouden. De rust is nog hetzelfde, voor een student is dat saai, de nachtelijke stilte lijkt er alleen te zijn om te verstoren. Voor mij is het een heerlijke inspirerende stilte.

Frans de Jonge