Op 25 juli zijn hoogstwaarschijnlijk alle prostitutieramen op het Zandpad dicht. Dan wordt definitief de vergunning ingetrokken van de laatste exploitant. Geen schaars geklede dames voor de ramen of op de loopbruggetjes van de boten naar de weg, geen mannen met hongerige blikken rondrijdend in auto's of op de fiets. Het moet een bijzonder gezicht zijn, lege boten langs een verlaten Zandpad.

Burgemeester Wolfsen heeft aangegeven dat hij niet tegen raamprostitutie is, maar dat hij 'schone' raamprostitutie wil op het Zandpad. Ook heeft hij laten weten dat er geen kortetermijnoplossingen zijn zodat de ramen toch nog open kunnen blijven.

Het lijkt mij inderdaad verstandig om nu niet overhaast te werk te gaan en deze situatie aan te grijpen om de misstanden op het Zandpad voor eens en altijd goed aan te pakken. Niets is zo nuttig als een goede crisis zeggen economen, want dat biedt je de kans om zaken stevig onder handen te nemen. Hetzelfde geldt volgens mij voor de crisis op het Zandpad.

Natuurlijk is het vervelend dat de vrouwen die op het Zandpad werken hiervan het slachtoffer zijn. Die raken van de ene op de andere dag hun werkplek kwijt. En dan bedoel ik de vrouwen die geen slachtoffer zijn van mensenhandelaren, want die zijn er alleen maar bij gebaat dat de mensenhandel wordt aangepakt.

Je zou Wolfsen kunnen verwijten dat hij tot nu toe vooral aandacht heeft gehad voor de aanpak van de mensenhandel en niet voor de versterking van de positie van de vrouwen die, min of meer, vrijwillig in de prostitutie werken. Het ironische van de situatie is dat juist door de sluiting van de boten de vrouwen op het Zandpad zich voor het eerst zijn gaan organiseren en nu druk bezig zijn met het oprichten van een eigen coöperatie. Ik vrees dat de economen gelijk hebben, soms heb je een crisis nodig om zaken ten goede te veranderen. Het gaat er nu om om deze kans te grijpen.

Mario Gibbels