De Tour 2015 is alweer bijna verreden en de zomerse rust is over stad en ommelanden neergedaald. Half Utrecht ligt aan Zuid-Europese costa’s of bevolkt de duinen van Terschelling en Domburg. Ons gezin moet nog even wachten tot oudste zoon retour is van een hele foute bestemming aan de Zwarte Zee. Bijna 17 en dan wil je schijnbaar maar een ding: met vrienden en vriendinnen los, zo ver mogelijk weg van het ouderlijk gezag. En ik snap dat. Dat wil overigens niet zeggen dat ik er onverdeeld happy mee ben. Als ouder kan je proberen alle wijze lessen in een kind te proppen. En dat 100 keer. Maar de praktijk zal moeten uitwijzen wat dat waard is geweest. Bij mij slaat de twijfel dan toe: heb ik die 17 jaar opvoeden wel goed aangepakt? Heb ik te weinig gedaan aan het bijbrengen van normen en waarden of ze overladen? Geven wij onze kinderen tegenwoordig teveel of juist te weinig ruimte? Zuipen ze niet belachelijk veel ondanks het paternalistische drankverbod van onze overheid? Loslaten mensen, loslaten. Dat blijft het aller moeilijkste voor een eenvoudige moeder en vader die in deze rare tijd hun nazaten door de pubertijd proberen te trekken. En als ik zo naar onze oudste zoon kijk zie ik een fijne kerel waar ik trots op ben en onnoemelijk veel van houd. En meer kan je niet doen, zou ik willen zeggen aan al die ouders die zich in hetzelfde schuitje bevinden.

Voordat dit een rampzalig stichtelijk verhaaltje dreigt te worden wil ik nog even terug naar de Grand Depart van bijna drie weken geleden. Naar dat enorme feest dat stad en regio geel kleurde. De middenstand is boos! In plaats van enorme extra omzet hebben tal van winkels voortijdig hun deuren gesloten op de zaterdag der zaterdagen. Met bijna een miljoen mensen in de stad werd er nagenoeg niets verkocht als je geen kroeg, hotel of restaurant was! Maar lieve broek- en boekenverkopers, wat hadden jullie gedacht dan? Dat jullie op de magische 4 juli extra klanten zouden krijgen? Nee schatten. Wij stonden aan de route en dat hadden jullie ook moeten doen. Die poen komt nog. Ooit.

Wouter de Heus


Deze column is eerder gepubliceerd in AD/Utrechts Nieuwsblad en op WouterdeHeus.nl.